رئالیسم در شعر عبدالوهاب البیاتی

عنوان این مقاله پیرامون«رئالیسم یا واقع گرایی در شعر عبدالوهاب البیاتی» شاعر نامدار عرب می باشد و بر آن است تا رئالیسم را در اندیشه او بررسی نما ید . رئالیسم در واقع همان نمایش زندگی واقعی جامعه بشری و پرداختن به واقعیتها و مسائل موجود در جامعه است که بعد از قضیه فلسطین نمود چشمگیری در ادبیات معا صر عربی پیدا کرده و برشاعران معاصرتاثیر فراوانی گذاشت، یکی از آنها بیاتی است که با فرهنگ و زبان غربی آشنایی داشته و دیدگاه رئالیستی، در او جلوه ای تمام پیدا کرده است .او مدافع مردم در رهایی از ظلم وستم و رنج و سختی ها یی است که برآنها جاری است که این اظهار همدردی فقط مختص کشور عراق نیست بلکه همه جای دنیا را شامل می شود. این مقاله ضمن تعریف مکتب رئالیسم و معرفی عبدالوهاب البیاتی به عنوان یکی از پرچمداران آن، به نمود هایی از آن در اندیشه او اشاره می کند که عبارتند از :رنج وسختی ، ایثاروفداکاری ، مظلومیت و مقاومت و مبارزه و به این نتیجه می رسیم که: 1 – رنج وسختی : ازنمادهایی است که پیامدهای ناگوار زیادی را به همراه دارد و آن را درقصیده"عذاب الحلاج " می بینیم 2 – شکست وعقب نشینی :کسانی که به خاطر ناتوانی ، شکست را تحمل کرده واز ادامه راه مبارزه و قیام باز ماندند و منصرف شدند. 3 – یاس و ناامیدی : قدرت زورگو با ایجاد رعب و وحشت در دل مردم باعث می شود که یاس و نا امیدی در دل مردم بیافتد و نمونه آن را در قصیده "العوده من بابل " می یابیم. 4 – ایثار وفداکاری : بیاتی شهادت واقعی را، شهادت در راه آرمان و عقیده می داند و از آن به عنوان سرچشمه نیکی ها یاد می کند.. 5 - مقاومت و مبارزه : شاعر در قصیده «المجد للاطفال» مقاومت مردم فلسطین و در قصیده « صوره علی غلاف » مقاومت مردم نیشابور در مقابل مغول را می ستاید.